Εσωτερικές Ειδήσεις
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας,στίχοι:Μιχάλης Γκανάς, μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης)


Σ' αυτό τον τόπο, δε βρίσκω εύκολα το Νότο
να ξέρω από πού φυσάει
ούτε τη Δύση, σαν θεία να με νουθετήσει.
Τα 'χω χαμένα και στροβιλίζομαι σαν σβούρα
μες το κενό και τη θολούρα,
σ' αυτό τον τόπο.

Σ' αυτό τον τόπο, δε βρίσκω εύκολα τον τρόπο
να πω το ναι να προχωρήσω,
γιατί το όχι έχει μακρύτερη απόχη
και παραπαίω ανάμεσα σ' αυτά τα δύο
και σ΄ ένα ίσως επενδύω.

Σ' αυτό τον τόπο πιάνεις πιο εύκολα το λόττο
από τη σκέψη του πλησίον,
γιατί ο άλλος έγινε πρόσφατα μεγάλος
και δεν ακούει παρά μονάχα ό,τι θέλει
μ' όλα τα δάχτυλα στο μέλι
σ' αυτό τον τόπο.

Σ' αυτό τον τόπο, δε βρίσκω εύκολα το στόχο
να πιάσω κέντρο επιτέλους,
γιατί το κέντρο δεν είναι ακίνητο σαν δέντρο,
μετακινείται, αλλάζει θέση, κάθε λίγο
και προσπαθώ να τ' αποφύγω.

Σ' αυτό τον τόπο, που όλα γίνονται με κόπο
και πάντα κάποιος άλλος φταίει
έχω προσέξει, όσοι ξυπνάν από τις έξι, δεν έχουν λόγο,
μόνο αυτιά να μας ακούνε και χέρια να χειροκροτούνε.
Σ΄άυτό τον τόπο.

Μα κάποτε θα βαρεθούνε
και θα μας γράψουν στα παλιά τους,
εκτός κι αν έχουν λερωμένη
με κάποιον τρόπο τη φωλιά τους.
Με κάποιον τρόπο, σ΄αυτό τον τόπο.





Ένα καταπληκτικό τραγούδι που οι στίχοι του είναι επίκαιροι, όσο ποτέ. Σε έναν τόπο, που δεν ξέρουμε τι μας περιμένει ,από που φυσούν οι άνεμοι, από πού και από τι να προφυλαχτούμε. Σ' έναν τόπο που, όσοι κρατάνε το κουτί με το μέλι(όσοι έγιναν "μεγάλοι" και διαχειρίζονται χρήματα), δεν σταματάνε να βουτάνε το χέρι σ΄αυτό, παρά μόνο, αφού αδειάσει το κουτί. Και το κουτί, δυστυχώς, άδειασε. Στο τέλος, βέβαια, πάντα κάποιος άλλος φταίει, κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και κανένας δεν τιμωρείται. Μια ολόκληρη γενιά συνενόχων, που δε μιλάει παρά κρύβεται. Και όσοι ξυπνάν από τις έξι, οι βιοπαλαιστές της ζωής, δεν έχουν λόγο, μόνο αυτιά να ακούνε και χέρια να χειροκροτούνε.
Από το δίσκο"Η άσφαλτος που τρέχει" (2001),της Μίνως